Oh nee , toch niet alweer zo'n reisblog?

Na lang wikken en wegen heb ik toch besloten om een reisblog bij te houden van mijn reis naar Argentinië en Chili. Meestal ontstijgt een reisblog naar mijn mening niet de droge opsomming van wat iemand gedaan heeft. Aan mijzelf heb ik dus de opdracht gegeven om boven een feitenrelaas uit te stijgen. Nu vraag jij je natuurlijk af: leuk hoor, maar hoe ga jij dat dan doen? Op deze vraag moet ik het antwoord nog schuldig blijven. In ieder geval kan je mijn pogingen vanaf nu volgen, mocht je daar zin in hebben.

Misschien een leuk feitje tussendoor. Een reisblog is niet een fenomeen uit de 21ste eeuw bedacht door de globetrotters die het thuisfront op de hoogte willen houden en Twitter daavoor een te kort en onpersoonlijk medium vinden. Ook de 17de eeuwer was een globetrotter en dan met name de welgestelde mannelijke 17de eeuwer. Jongens uit welgestelde gezinnen werden door hun ouders op de zogehete Grand Tour gestuurd. De bestemming van zo'n Grand Tour was meestal Italië. Deze tour was voornamelijk bedoeld voor de eigen persoonlijke ontwikkeling. De ouders, die veel geld in dese reis staken, wilden wel weten wat zoonlief uitvrat. De zoon hield dan ook een dagboek bij zodat ouders en toekomstige werkgevers konden lezen hoeveel hij had geleerd en hoe voorbeeldig hij zich had gedragen. De reisdsgboekem zijn dan ook een droge opsomming van wat de jongeman had geleerd en met welke belangrijke mensen had gesoupeerd, maar zo saai was het helemaal niet in Italië. Integendeel juist, Italië kan gezien worden als het Chersonisos van de 17de eeuw. De jongemannen versierden, dronken en aten alsof hun leven ervan af hing,maar dat mocht het thuisfront niet weten.

Mijn reis naar Argentinië en Chili zie ik ook wel als een Grand Tour. Ook ik ga deels voor de eigen persoonlijke ontwikkeling, maar ook voor de cultuur en natuur. Net zoals bij de jongeman uit de 17de eeuw, drong het thuisfront bij mij aan om een reisblog bij te houden. Bij dezen. Ik verwacht geen uitspattingen zoals in Chersonisos, maar je weet het nooit. Mocht dit het geval zijn, dan ben ik met mijn grote mond verplicht om dit te vermelden. En ja waarde lezer, dat zal ik dan ook doen.

Graag zou ik nog meer willen vertellen, maar mijn vliegtuig van Atlanta naar Buenos Aires staat op het punt te vertrekken.

Ik hoop op een spoedig wederzien!